VENETIË

EINDELIJK NAAR VENETIË EN EINDELIJK ONS VERHAAL DAAROVER. HET WAS SUPER, PRACHTIG EN NOG VEEL MEER. VANDAAR WEINIG TEKST EN VEEL FOTO'S.

DE AANLOOP

Ergens eind november 2016 komt Wim met: “ik heb een leuk cadeau voor je verjaardag, maar jij bent meestal degene die dat organiseert.” Ik: “Okay”. Na enig aandringen op verduidelijking komt er: “Ja maar als ik het zeg, dan is de verrassing eraf”. “Klopt, maar dan is het nu toch een verrassing!”, zeg ik al stikkend van nieuwsgierigheid. Uiteindelijk vertelt Wim dat hij gedacht heeft om te regelen dat we in februari naar Venetië gaan. Maar dat heeft wat voeten in de aarde, want we hebben ook nog een lieve hond Mancha en die kan niet mee.

Dus kort samengevat: ik krijg een fantastisch cadeau, altijd al heen gewild, maar ik moet het wel zelf regelen. En het klopt, dat soort dingen doe ik meestal. Daar schijn ik handig in te zijn. Zo ook deze keer vol enthousiasme uitzoeken welke vliegtuigmaatschappij vanuit Alicante naar Venetïe vliegt, rechtstreeks. Geen enkele. Dat is wel een tegenvaller. Vanaf Alicante kun je via Madrid, Barcelona, Valencia en weet ik hoeveel andere steden naar Venetië en dan ben je al een dag onderweg voordat je daar een stap gezet hebt. Dit kan het dus niet zijn.

Mijn tegenvoorstel – na uren zoeken – is om toch maar een reisbureau in te schakelen. Er zit er een in Los Montesinos en die dame daar uitgelegd wat we willen: met vliegtuig vanaf Alicante 3 dagen Venetië. Een dag later een mail terug: er gaat geen rechtstreekse vlucht vanaf Alicante, wel van Valencia en ze heeft er 3 hotelkeuzes bijgedaan. Eerlijk is eerlijk: voor een schappelijke prijs. We besluiten ermee akkoord te gaan en te boeken. Dan blijkt dat de vlucht van Valencia ergens heel vroeg in de ochtend is. Oei!!! En tijdens het boeken blijkt het hotel van onze keuze niet meer beschikbaar. Goed, dan een ander. Alles geregeld. We vliegen vanaf Valencia naar Venetië, maar dan Treviso. We vragen nog wat info over openbaar vervoer, zodat we bij het hotel kunnen komen. We kunnen de tickets pas een dag voor vertrek ophalen.

Ondertussen hebben we via Mary en Paul een goed pension voor Mancha gevonden. Hij heeft zijn eigen verblijf met boom in de patio en vloerverwarming in het binnenverblijf. Buiten kan hij heerlijk rennen en spelen tussen de olijfbomen. Wij blij!

Blijft er nog over hoe we op zo'n onmogelijk vroeg tijdstip op het vliegveld in Valencia komen. Met de trein, of er avond ervoor heen en dan overnachten. Maar dan moeten we ook vroeg op. Ons vliegtuig vertrekt nl. om 6.55 uur. Via Hilda en John horen we van een betrouwbare parking in Valencia die je met een busje brengen en halen, ook dit voor een redelijke prijs. Ik boek op de site en de info die gevraagd en gegeven wordt, is uitstekend.

Alles besproken. Op zaterdag 18 februari 2017 staan wij om 01.30 uur op. Douchje, bakkie leut en gaan! Het is zo ongeveer 2 uur rijden en dan nog rekening houden met dat er iets mis kan gaan en we op tijd moeten inchecken. Alles gaat prima. Ik heel blij dat we er zijn en dan wachten tot we kunnen vliegen.

AANKOMST

Vlucht is prima op tijd, aankomst dus volgens planning. Zonnetje schijnt. Wel wat fris. Nu nog naar het hotel. Er gaat een bus naar het station in Mestre waar wij ons hotel hebben. Wij dachten dat ons hotel daar vlakbij zat, maar dat bleek het vorige te zijn. In een bar koffie gedronken en daar gevraagd. Er gaat een bus en dan overstappen op een tram en dan komen we er. Prima hotel, rare badkamer, loopt in een erg scherpe punt uit. In het hotel veel uitleg over het openbaar vervoer en daar kunnen we kaartjes kopen – elke dag – tegen gereduceerd tarief met kaart erbij waar we heen moeten enz enz.

Gelukkig kunnen we 's morgens onze spullen al in onze kamer kwijt. We gaan gelijk op pad: Venice here we come!

VENETIË

Om half twee zijn we er. We hebben een kaart, maar we gaan een beetje op de bonnefooi kris-kras de straatjes door. Geweldig!!! Ik kijk mijn ogen uit en geniet van alle mooie plaatjes, pleintjes en straatjes. En waar we helemaal nooit bij stil gestaan hebben, het is carnaval. Veel mensen zijn prachtig verkleed en poseren voor je.

Op het Piazza San Marco is een groot festijn waar de verklede mensen op een groot podium lopen en vergroot op een scherm te zien zijn. Het is best wel drukker dan ik gedacht en gehoopt had, maar het maakt eigenlijk niet veel uit. De sfeer is fantastisch.

In drie dagen tijd lopen we veel kilometers, nemen we twee keer een boottocht die o.a. naar het eiland Lido (waar we niet uitgestapt zijn) en Murano gaat, waar we het glasmuseum gezien hebben. Een leuk eiland.

We hebben alle bekende attracties bekeken: Rialto brug, brug der zuchten, San Marco Plein, het Dogenpaleis waar de tentoonstelling van Jheronimus Bosch was en die we maar even meegenomen hebben. De Basiliek is betoverend mooi, moeilijk te fotograferen met alle mensen. Bovendien was er een dame die mij constant lastig viel met dat ik uit respect niet mocht fotograferen. Heel de kerk loopt vol met mensen die flitsen en met I-pads foto's nemen, maar ik die nooit de flits gebruik, moet het ontgelden. Het is me toch gelukt, wat schots en scheef, maar zo moeilijk om het er allemaal op te krijgen.

Vooraf hadden we het er nog over gehad of we met een gondel door de grachten zouden gaan en dat waren we wel van plan. Maar na het zien van de prijzen …. € 80 p.p. voor een half uur in zo'n wankel dingetje en dat is overdag, 's avonds € 100. Ik vind dat weinig romantisch!

Na drie dagen was ik totaal versleten, had het gevoel dat ik 5 cm korter was geworden en kon geen beeld meer tot mij nemen, maar nog wel dat heerlijke drankje: een aperol. Ook hiervoor varieerden de prijzen van zo ongeveer € 4,50 tot € 8,00 en heus niet op het San Marco plein.

En voor mij als pizza- en pasta-genieter: ik heb zo lekker gegeten, wat een fantastisch lekkere pizza's.

Om alles samen te vatten: GENOTEN!!!

TERUG

Aan alles komt een eind. We hadden de vlucht van 9.05 uur terug en moesten vroeg op, maar niet zo als op de heenreis. Ook dit verliep allemaal prima, geen vertraging.

Mancha ophalen, die het zo te zien aan zijn reactie, geweldig in het pension gehad had en om het allemaal nog even af te leren: Na een dagmenuutje in een restaurant in de buurt van het pension zijn we moe maar voldaan thuis neergeploft om deze geweldige ervaring te laten bezinken.

BEELDMATERIAAL

Ik had zo'n 1700 foto's geschoten. Dat is een beetje veel. Na een uitgebreide selectie ben ik tot 'slechts' 257 prentjes gekomen. Er zijn wat dezelfde bij, maar op een andere dag of met ander licht. Sommige foto's hebben wat meer aandacht gekregen en andere waren meer voor de sfeer dan dat ze mooi te noemen zijn.

HET WEER

Dat was gelukkig goed. 's Morgens koud, een keer een beetje mistig zelfs, maar in de loop van de dag een heerlijk zonnetje.

VOLGENDE KEER

Dan gaan we eindelijk starten met de blogs van onze caravanreis. We zijn nu op de derde camping en vier weken onderweg. We hebben alweer zo veel gezien, vooral op natuurgebied, maar ook leuke dorpjes en enkele steden. Maar dat is voor volgende keer.

Wie ons fotoalbum 2016 nog niet gezien heeft, via deze link https://www.albelli.nl/onlinefotoboek-bekijken/1381eb5b-5547-4785-aafa-22ca84785c92

is dat nog mogelijk.

Het kan zijn dat we volgende week 'incommunicado' zijn, dat komt omdat we een week naar Belinho in Portugal gaan en daar werkt onze dongel niet.

Zonnige groeten uit Figueruela de Arriba,

29 april 2017

Wim, Marijke en Mancha