STRAND, WIND EN ZON; PAARDEN, KOEIEN EN STIEREN

WE ZIJN VERHUISD NAAR EEN CAMPING BIJ AHORA EN KONDEN GENIETEN VAN HET STRAND, MAAR HEBBEN OOK OUDE HERINNERINGEN OPGEHAALD. EEN BEZOEK AAN EEN RANCH MET PAARDEN EN STIEREN GAF MOOIE PLAATJES!

CAMPING PINAR SAN JOSÉ

Op zondag 24 april zijn we om 10.10 uur vertrokken van camping Don Cactus in Carchuna naar de camping in Los Caños de Meca, een rit van 330 km. Het was zeer rustig op de weg, geen vrachtauto's. Onderweg was er ineens een gondelbaan over de snelweg, een vreemd gezicht.

Op de camping aangekomen, hebben we onze eigen plek uitgezocht en dat was weer helemaal aan het eind van de lange, smalle camping met veel pijnbomen. We staan op de hoek, vlak naast de achteruitgang naar een groot natuurgebied en dat is prachtig voor Mancha, want daar kan hij lekker los rennen. Bij de caravan kan hij aan een lange lijn, zodat hij wat meer 'speelruimte' heeft.

Het is een mooie camping met veel leuke huurhuisjes, goed verzorgd en goede sanitaire voorzieningen. Het heeft een bar met restaurant en daarboven een zeer uitgebreide bibliotheek, waar we onze slag geslagen hebben. Helaas is er slechts een kleine televisie op een zeer ongunstige plek. Nodigt niet uit om naar de Champions League te kijken. Bovendien is de tinto de verano € 2 per glas en dan nog niet eens zo'n groot glas! En werden we bij de vorige camping overvoerd met tapas, hier kwam er nog geen olijfje of nootje tevoorschijn.

LOS CAÑOS DE MECA

Maandag 25 april zijn we op verkenning gegaan om dit dorpje te bekijken. Het is langgerekt en bestaat vooral uit appartementengebouwen en hostals, met bovendien prachtige strandhuizen. Je moet er niet aan denken hier in de zomer te zijn, wat een drukte zal dat zijn.

We hebben een poging gedaan om – net als 6 jaar geleden – met de auto naar de Faro de Trafalgar te rijden, maar dat gaat niet, je moet ruim daarvoor betaald parkeren en omdat we het al eens gezien hebben, besluiten we om dat maar over te slaan. We stoppen wel in het dorp om een blik op het strand te werpen en we zien dat we Mancha daar lekker even kunnen laten zwemmen.

Voor onszelf rijden we een stukje terug en komen daar bij een strand met een scheepswrak. Wim vond het wel leuk om daar zgn. aan het roer te gaan zitten met de gedachte: De kapitein verlaat als laatste het schip!

ZAHORA

Eigenlijk ligt de camping in Zahora. Ook hier zijn veel hostals en grote, mooie vakantiehuizen. Het is een kris-kras van weggetjes om bij het strand te komen, dat wel goed aangegeven staat. Wim had al eerder verkend en wist hoe en waar we naar het strand zouden gaan en dat hebben we ook gedaan, op de fiets. Ook van dit strand heb je uitzicht op de Faro de Trafalgar.

Na een kleine twee uur besluiten we dat het genoeg is en fietsen terug naar de camping. We gaan op zoek naar een golfbaan om die te bekijken en voor later een afspraak te maken. De route naar de baan was niet de juiste en via een hobbelige zandweg bereiken we hem wel. De baan behoort ook deze keer tot 'Le Club' maar de korting is niet bijzonder (moeten € 45 p.p. betalen) en we moeten er nog eens op aandringen of dat wel de correcte prijs is. Na wat zoeken op de computer blijkt het toch echt € 35 te zijn! De aanhouder wint! Maar de buggy is € 36, dat vinden we iets te gortig en spreken af dat we vrijdag komen spelen, alleen met trolley. We gaan nog even naar de driving range en slaan zo'n 50 ballen ieder de lucht in.

De weg terug is makkelijker en we komen langs een leuk restaurant en vinden dat we wel een dagmenu verdiend hebben. Het restaurant van de camping in Conil de la Frontera – waar we 6 jaar geleden hebben gestaan – is helaas op dinsdag gesloten.

In de avond gaan we naar de bar/restaurant van een hostal dat recht tegenover de camping ligt. De tv is daar groter, de bediening leuker, de tinto de verano slechts € 1,50 en groter. Ook hier zijn ze niet scheutig met de tapas, eigenlijk niets. Wel hebben ze er voor € 3,90 of iets meer heerlijke bocadillos (stokbroodjes) met warm vlees of jamón en kaas!

A CAMPO ABIERTO

Bij de receptie van de meeste campings is altijd veel toeristische informatie te vinden en deze keer lag daar een folder van een stierenfokkerij en dat wilden we altijd nog een keer zien. De rit ernaartoe op woensdag was prachtig, de entourage ook en voor € 40 voor 2 personen kun je zittend op de tribune van een halve arena een show zien van paard en ruiter, koeien, kalveren, stieren en ossen. Zoals op de vele foto's te zien is, zijn er niet alleen zwarte stieren, maar ook grijzige, bruin/wittig en hele witte. Er was ook een demonstratie van ruiter met paard volgens de Spaanse school. De uitleg over het fokken van de stieren was er niet, wel hebben we een mooie fotoboek over stieren gekocht. De show werd muzikaal ondersteund met typische, Spaanse muziek en dat gaf wel een extra dimensie, dat was prachtig! We hebben genoten, maar hadden graag meer informatie willen hebben. Er is veel kijkmateriaal, zowel foto's als video's (als ik ze tenminste geladen krijg).

Na dit alles zijn we langs het stuwmeer van Barbate gereden waar Mancha lekker kon zwemmen. In Benalup-Casas Viejas kwamen we langs een groot hotel met restaurant en daar hebben we een dagmenu van € 10 p.p. gegeten, dat bestond uit allerlei tapas: olijven, gazpacho, tonijnsalade, aardappelsalade, kikkererwten met jamón, witte bonenschotel en als klap op de vuurpijl, gefrituurde visjes, waar Wim zich dapper doorheen gegeten heeft.

In de avond was het weer tijd voor voetbal in de hostal.

GOLF

Wim stond bij wijze van spreken te trappelen van ongeduld om zo snel mogelijk naar de golfbaan te gaan en eindelijk weer te kunnen spelen. Voor 7.30 uur was hij al op, bij mij gingen de luiken pas open toen de wekker ging. Op naar golfbaan La Estancia in Chiclana de la Frontera, mooi en erg landelijk gelegen. Met nogal wat water raakt er wel eens een balletje zoek, maar Wim heeft daar een soort hengel voor en vindt ze meestal wel terug. De score was niet slecht: Wim had 31 punten (handicap 22) en ik 35 (handicap 54)!

We hebben alles gelopen en met de elektrische trolly waar we ook 5 van mijn clubs ingedaan hebben (meer gebruik ik er toch niet!! haha) was het te doen. Na het spelen zijn we onderweg om 14.45 nog ergens gaan lunchen. Terug op de camping was het tijd voor een siësta, waarna onze lichamen toch nog steeds pijnsignalen afgaven.

Terwijl we bedenken wat we zullen eten, horen we rare geluiden achter onze caravan. Daar loopt een weggetje achter het hek en we gaan snel kijken. Wordt er een kudde koeien verplaatst! Eén keek zo kwaad om dat ik er ernstig rekening mee hield dat ik misschien wel eens snel weg zou moeten lopen, maar alles verliep uiteindelijk goed.

BENALUP-CASAS VIEJAS

Zaterdag 30 april wil Wim nog een golfbaan bezoeken die hij via internet gevonden heeft en die niet ver bij ons vandaan ligt. We gaan op onderzoek uit en dat moest ook, want er is wel verwijzing naar het Spa en Golf Hotel maar niet verder naar de baan. Het hotel bleek failliet te zijn en zo ook de golfbaan, al drie jaar gesloten, maar eromheen staan wel prachtige villa's en bungalows, je zal maar speciaal voor het golf daar je woning gekocht hebben! Het plaatsje is niet groot, wel echt Spaans met smalle straatjes.

We besluiten om binnendoor naar Azahar de los Atunes te rijden. Dat was een foutje van categorie 1! De wegen werden alleen maar met landbouwvoertuigen bereden. Ze zaten vol met gaten en kuilen, zelfs moesten we door een behoorlijke plas water en dat terwijl je niet harder dan 10 km per uur kon rijden. Erg vermoeiend en langdurig. Maar … wat we anders nooit gezien zouden hebben: een kolonie van broedende witte vogels en een enkele zwarte. De takken van de bomen bogen gewoon door onder de hoeveelheid nesten. Welke vogels het zijn, weten we niet (de zwarte is een ibis), dus wie het weet, we houden ons aanbevolen.

Aangekomen in Zahara de los Atunes is het daar een drukte van jewelste. Het is het weekend van 1 mei en moederdag en dat wordt gevierd, zelfs zo dat de maandag ook nog voor een groot deel van de Spanjaarden vrij is. We gaan niet verder kijken, tappen alleen wat flappen en gaan door naar de Lidl in Barbate om onze rantsoenen op orde te brengen.

STRAND

Zowel op zondag als maandag (1 en 2 mei) gaan we lekker op de fiets naar het strand en houden we schoonmaak en wasdag. Zelfs als er een stevige wind staat, gaan we toch en laten ons zandstralen voor een uurtje, de temperatuur is heerlijk en we zijn blij met dat verkoelende windje.

AZAHAR DE LOS ATUNES

Alleen al voor de naam van dit plaatsje zou je er naartoe moeten gaan. Het is best toeristisch, veel winkeltjes, terrasjes en hotels. Wij kenden het plaatsje al van 6 jaar geleden en ik wilde het zeer graag nog een keer zien. Wij hadden toen bij een tentje achter het strand gezeten en genoten van een wijntje en de sfeer. Daarna waren we toen in het kerkje terecht gekomen, waar je kippenvel kreeg van de mooie muziek die er gespeeld werd en de eenvoud van de kerk.

Ook dit keer zijn we de kerk binnen gegaan, helaas geen muziek. Ook was het beeldje er niet dat ik juist zo mooi vond. De kerk maakte deel uit van het kasteel, alleen de voor- en achterkant zijn vernieuwd. Van het Castillo de las Almadrabas is niet veel meer over.

Hierna hebben we natuurlijk het strandtentje terug gevonden. We hebben daar wat gedronken, Wim is Mancha uit de bus gaan halen en we hebben nog een heerlijke salade met geitenkaas gegeten en een schotel met garnalen in knoflook. Verrukkelijk!

Het was een mooie afsluiting van dit deel van onze reis.

HET WEER

We hebben heel veel zon gehad, met zo nu en dan stevige wind en een paar druppels regen. Omdat we gezien hadden dat het weer zou omslaan en omdat we de omgeving genoeg kennen, zijn de plannen veranderd.

VOLGENDE KEER

We zijn in plaats van zondag op woensdag 4 mei alvast naar de volgende camping gegaan: Playa las Dunas in El Puerto de Santa María. Inmiddels hebben we deze plaats al verkend, het kasteel bezocht en daarin een proeverij gehad. Ook Cádiz zijn we al in geweest, met de ferry ernaartoe en op de fiets door de stad. Dit alles is voor de volgende keer!

Lieve groeten van Wim, Marijke en Mancha

El Puerto de Santa María, 7 mei 2016