CAMPING DON CACTUS IN CARCHUNA EN OMGEVING

14 DAGEN LANG OP EEN PRACHTIGE CAMPING AAN ZEE MET IN DE OMGEVING ALLEEN MAAR TUINBOUW. GELUKKIG HEBBEN WE NOG EEN KASTEEL KUNNEN VINDEN EN WE HEBBEN GOLF GESPEELD.

CAMPING DON CACTUS

Op zondag 10 april zijn we met onze sleurhut aangekomen op camping Don Cactus in Carchuna in de buurt van Motril. Onderweg hebben we zoveel tuinbouw gezien en op de moeilijkste en raarste plaatsen.

Het is een zeer lange en smalle camping met veel bomen die midden tussen de tuinbouw'kassen' ligt. De kassen zijn hier van plastic en niet van glas. Doordat je ertussenin ligt, kan het zijn dat je soms last hebt van een mestlucht of van vliegen, maar dat hangt ook van het weer af. Wij hebben voor de plaats helemaal achterin gekozen. Zelfs zo dat het niet meer op de foto van de camping staat (foto 102), waardoor we nogal wat privacy hebben.

Om Johan nog maar eens aan te halen: “Elk nadeel hep ze voordeel” maar in dit geval omgekeerd. We moeten op de fiets naar het sanitairgebouw, want anders ben je niet op tijd en we willen geen sporen achterlaten! Of iets van onszelf verliezen!! Het sanitair is uiterst modern en zeer schoon.

De entree, bar en restaurant liggen aan het begin, aan de zeekant. We hebben in de bar aardig wat tijd zitten, vooral natuurlijk om naar sport te kijken. Zelfs zo dat we om 8 uur 's morgens naar Formule 1 gekeken hebben met een superontbijt van een geroosterd broodje met bijvoorbeeld geitenkaas en honing.

Er is voor iedereen wel wat te doen: van speeltuin, fitnessparcours, fietsen- en kajakhuur tot een groot zwembad met dinosaurussen. Ook staat er nog ergens een soort cactusberg met Don Cactus erbovenop.

CARCHUNA

Dit is slechts een klein plaatsje waar we makkelijk naartoe konden fietsen. Er valt weinig te beleven.

TORRENUEVA

Een wat grotere plaats, waar wat meer activiteiten zijn, zo ook barretjes en restaurantjes. Een heel eenvoudige hebben we uitgezocht om een dagmenu te proberen, dat behoorlijk smakelijk was. We konden heerlijk buiten in het zonnetje zitten. Genieten van de musjes die graag mee wilden eten, van de schepen die voorbij gingen en van 'oude mensen de stoelen die voorbij gaan'. We hebben na het eten Mancha nog even laten zwemmen en zagen een ongelooflijk verwaarloosd huis, dat bijna van de helling glijdt. Zonde.

CALAHONDA

Vanuit de camping fietsen we dit keer naar Calahonda en komen langs het 'kasteel' van Carchuna dat opgeknapt wordt en waar een fototentoonstelling in was. Aan het begin van Calahonda staat een Farillo, helemaal scheef gezakt. Dit dorpje is prachtig, mooi, groot strand, mooie baai met enorme rots, vissersscheepjes. We strijken even neer om onze vochtbalans op peil te brengen: een caña (soort sneeuwwitje) is dan gelijk weer een stuk duurder. Tot besluit nog een boom met prachtige bloemen.

LUI

We zijn deze twee weken eigenlijk ongelooflijk lui. We lezen veel, zonnen wat (niet langer dan een uur per dag), Wim kijkt wat films of de serie The Game of Thrones en ik ben wat met de foto's bezig of lees lekker verder.

Gelukkig zijn er hier genoeg mieren die absoluut niet lui zijn. We kunnen wel stellen dat die ons bezig gehouden hebben. Het is bovendien leuk om ze te bestuderen en wat een werk verzetten die beesten. De ene dag lopen ze met z'n allen allemaal naar links en komen met iets terug, de andere dag gaan ze de andere kant op en zo blijven ze leuk bezig. Ze zijn niet van de straat maar deze keer op de straat.

TOURTJE

Uiteindelijk – na ruim een week nagenoeg niks doen – maken we een tour en we beginnen bij Ítrabo waar we moeten stoppen voor een begrafenis op z'n Spaans. Eén auto met de familie en vrienden erachter lopend.

In de omgeving van Ítrabo is prachtige natuur met toch ook nog tuinbouw. De bloemen zijn mooi en er is hier zelfs een boomgaardje met nispera-bomen.

Via Otibar komen we bij het Parque Natural bij Cortijo de los Prades waar we wilde paarden zien en ruige bergen. Ook hier stoppen we weer even om te genieten van de natuur en omdat er hoge nood is: de mannen willen wat kwijt en ik heb trek in koffie. Mancha vindt het heerlijk om lekker te rennen en te spelen. Het is altijd een genot om naar te kijken.

Het routekaartje laat zien waar we ongeveer gereden hebben. Het is de gele weg van rechtsonder naar bovenin midden. De bedoeling was het witte weggetje naar Albuñuelas maar dat zijn we helemaal niet tegen gekomen. Met een omweg zijn we daar wel terecht gekomen.

Inmiddels waren onze buikjes aan het knorren en werd het tijd voor een dagmenu. Voorheen zagen we overal leuke restaurantjes, maar hier dus net niet. Wel een bar waar we konden eten, maar dat was totaal anders dan we dachten. Allereerst was de wijn prima, waarbij we een tapa kregen in de vorm van gefrituurde visjes met graten en al. Wim vond het smakelijk. Beiden hadden we solomillo de ajo besteld (varkensvlees met knoflook). Normaal nemen we altijd ieder wat anders, dan zit er altijd wel iets lekkers of heel erg lekkers bij. Dit keer dus niet, jammer, maar het was wel lekker, alleen een beetje veel van hetzelfde en veel. Wim is in de bus maar even twee doggybags gaan halen en daar hebben we het vlees ingedaan. De andere dag heeft Wim daar met wat groente en een zakje boemboe iets nog lekkerders van gemaakt en daar hebben we nog 2 ½ dag van gegeten.

We vervolgden de rit om bij het mooie Embalse de Béznar uit te komen, althans we bleven er boven langs rijden waardoor we weer een schitterend uitzicht hadden. Dus maar weer gestopt, Mancha eruit, wat rondkijken en twee mooie, oude, vervallen gebouwen gefotografeerd.

GOLF

Voordat we deze reis zouden gaan maken, heeft Wim opgezocht waar we met onze speciale clubkaart kunnen golfen. Met die kaart krijgen we namelijk korting. Er zijn twee banen, maar die liggen niet echt in de buurt. Helaas voor Wim had hij ineens last van een pijnlijke en gezwollen enkel. Dokters (mijn) orders: geen golf voordat het over is. Kennelijk had hij er echt veel last van, want hij was dit keer niet zo eigenwijs om toch te willen gaan (!). Omdat hij toch weinig omhanden had, heeft hij een andere baan dicht in de buurt gevonden, namelijk in Varadero. We hebben gekeken naar het weerbericht en donderdagmiddag uitgekozen om te gaan spelen, wat een bijzonder goede zet was, want de dag ervoor had het geregend.

Het is een heel aparte baan! Midden tussen de appartementengebouwen en huizen door en zelfs over de ruimte van een groot en luxe hotel. Maar dat kwam meer omdat wij met de buggy verkeerd reden en zelfs vast kwamen te zitten naast de tennisbanen op een smal en hoekig paadje. Door de tennisleraar zijn we de goede weg gewezen over het terrein van het hotel! We hadden veel bekijks, vooral van de mensen die op hun bedje aan het strand lagen. Na hole 9 ging het weer mis, konden we hole 10 niet vinden. Twee jongemannen met een videoapparaat volgden ons als hondjes want ze hadden gevraagd of we toestemming gaven dat we gefilmd zouden worden. Dit alles voor een promotiefilmpje voor de provincie Granada. De eerste bal die Wim sloeg ging regelrecht het netwerk in ter bescherming van de huizen erachter. Daarna ging het super. Bij mij was de derde bal pas goed. Al met al een prachtige baan met zelfs een eilandgreen, ja ja! En nog zoiets bijzonders een tunnel om van de ene green naar de andere hole te kunnen komen en geen ballen op je hoofd te krijgen.

Daarna was het tijd om een versnapering tot ons te nemen: een tinto de verano en de score te berekenen. Wim had 2 onder zijn handicap gespeeld. Mijn score doet er niet toe! Kosten € 30 p.p. en € 16 voor de buggy.

Voor het vochtpeil nog maar een tinto de verano in de campingbar want daar zijn ze scheutiger met de tapas.

SALOBREÑA

Wim had ontdekt (natuurlijk!) dat we het castillo van Salobreña nog niet gezien hadden. Dus vrijdag er maar heen, het was toch niet zulk mooi weer. Maar dat veranderde snel. Het bleek geen castillo maar een fortaleza te zijn en er werd nog behoorlijk aan gerestaureerd, waardoor we eigenlijk nergens in konden om ook maar enige informatie te kunnen achterhalen. De vergezichten over de stad en het gebied waren prachtig. Het is een mooi stadje, echt Arabisch, hele nauwe straatjes, waar je met ingeklapte spiegels doorheen moet. Parkeren een ramp, maar goudhaantje Wim had uiteraard weer een goede plek, vlakbij het Fortaleza.

Op een terrasje nog even genoten van een kopje koffie, een fontein en wat vrouwtjes op een bankje.

Op de terugweg nog een stop gemaakt om vanaf de Cabo de Sacratif – met gevaar voor eigen leven – een foto te maken van het gebied rondom te camping en de kustlijn. Een stukje verder ging dat beter en makkelijker, lekker vanuit de bus.

ETEN EN DRINKEN

Op de camping hebben we vrijdag maar eens een dagmenu tot ons genomen en dat is ons goed bekomen. De wijn was goed, het eten lekker, de bediening leuk, de kok ook en de vaste gasten idem dito. Het uitzicht kon niet beter en we hebben samen zitten genieten.

In Andalucía is het de gewoonte dat je bij een drankje een tapaatje krijgt. Zo ook hier op de camping. Op een bepaalde avond hebben we alleen maar per glas besteld (tinto de verano) en iedere keer weer een tapa: een broodje met warm vlees, draadjesvlees met saus en stokbrood, een soort hamburgertje, zoutjes en nog iets dat ik me niet meer kan herinneren. Niet dat we zoveel glazen gedronken hadden, maar ze bleven maar brengen. Wij hoefden geen eten meer te bestellen. Straks gaan we weer!

Ik heb het al een paar keer genoemd: tinto de verano. Wat is dat? Dat is rode wijn met fanta de limón. En dat drinkt als limonade, vooral ook omdat het hier uit de tap komt en niet zo sterk is. Je slobbert het lekker weg, zonder last van alcoholverschijnselen. Nadeel: je moet veel plassen.

SPORT

We doen hier erg veel aan sport: we kijken voetbal, formule 1, beetje tennis en volgen het golf via de laptop of Ipad, want zelfs het Spaanse Open van Valderrama werd niet uitgezonden op tv. In de bar kennen ze ons al, als we komen gaat de tv, als hij er niet al op staat, gelijk op voetbal en ze weten dat we geïnteresseerd zijn in Barça. We zijn alleen een beetje teleurgesteld in ons kluppie. Gelukkig hadden ze weer een klaterende overwinning in de competitie (8-0). Straks om 8.30 uur moeten ze thuis tegen Sporting de Gijón. Ze staan nog nummer 1 gelijk met Atlético Madrid, maar hier telt niet het doelsaldo, maar het onderlinge resultaat tussen de twee en dat is in het voordeel van Barça. Real Madrid volgt op een punt.

En we fietsen wat af, van de caravan naar het toilet en terug, naar de douche en terug, naar de bar en terug en dat is twee keer zo ver!

Kortom gezond bezig.

WEER

In het begin van ons verblijf hier was het mooi weer maar met een harde, koude wind. Later werd het wat vaker bewolkt en dan weer zonnig en slechts één dag (afgelopen woensdag) met uitgesproken regen, maar dan toch weer in de middag zon. Daarom houden we zo van Spanje.

VOLGENDE KEER

Dan staan we in Caños de Meca vlakbij Barbate. Morgen rijden we daarheen. Het is zo'n 335 km, dus daar zijn we wel even zoet mee. Je kunt wat minder hard met de sleurhut.

Hopelijk krijg ik de blog er nog voor de wedstrijd op, anders later.

Veel plezier en warme groeten van Wim, Marijke en Mancha

Camping Don Cactus, Carchuna, 23 april 2016

PS Het kijkmateriaal wilde zich niet in een keer erop laten zetten, zo'n 20 foto's waren te groot. Dit wordt zo spoedig mogelijk bijgewerkt. Er valt ook een 'scheve' video van Wim te bewonderen.