EL PUERTO DE SANTA MARÍA EN CÁDIZ

DEZE WEEK HEBBEN WE EL PUERTO DE SANTA MARÍA VERKEND, KERKEN BEKEKEN EN HET EEN EN ANDER GEPROEFD. WE ZIJN OP DE FIETS EN MET DE FERRY NAAR CÁDIZ GEGAAN, WAAR BIJZONDER VEEL TE ZIEN IS.

CAMPING PLAYA LAS DUNAS

Op woensdag 4 mei zijn we laat gaan inpakken; we vertrokken pas om 11.30 uur van Los Caños de Meca, maar we hoefden niet ver te reizen en waren al om zo'n 13.15 uur op de plek van bestemming. Hier mochten we niet zelf een plek uitzoeken, maar werden we naar een behoorlijke plek geleid, in de zon zoals we gevraagd hadden. De camping heeft 3 delen: een groot stuk dik bebosd gebied, een deel met huisjes en een nieuw deel meer voorin de camping, nagenoeg zonder begroeiing. Iedereen die aankomt wordt naar het nieuwe gedeelte begeleid. Het is voornamelijk een doorrijplek van campers. Er is dus enorm veel wisseling van bewoners. Er zijn ook rare mensen bij – natuurlijk, die heb je overal – we noemen geen namen maar het waren Duitsers, die boos reageerden dat er een camper op het plekje naast hen kwam staan. Ze vonden dat ze te dicht op ze stonden, maar alles was binnen de aangegeven plaats, misschien wat onhandig met de deur geparkeerd maar dat was alles. De Duitsers waren binnen een kwartier ingepakt en vertrokken, alsof hun kuil op het strand was ingenomen.

Het sanitair is goed en schoon, maar er zijn hier weer van die drukknoppen bij de douches en je kunt de temperatuur niet zelf instellen, dus is het water soms wat aan de lauwe kant. En de drukknop zit niet onder de douchekop, maar een meter ernaast zodat als je net je haar ingesopt hebt en de knop moet indrukken, je op de tast moet gaan om weer water te hebben.

De camping ligt afgelegen van het dorp en met een gigantische ingangspoort met een bar en groot terras en een restaurantdeel. We zijn direct die middag op verkenning gegaan, want er was Champions League. In de bar was het nogal ongezellig, zo ook het restaurant, desgevraagd hadden ze geen betaaltv en dus geen voetbal. Daar zijn we tot nu toe niet teruggeweest.

We zijn op de fiets gestapt, vroeg, en hebben een barretje gevonden. Zijn eerst nog even de plaats ingefietst. We hadden ze al eerder gezien, maar het is caracolestijd. Dit zijn kleine slakjes die in een soort bouillon worden gekookt en gegeten. Men is er gek op. Als je ze koopt, leven ze nog. Ineens vind ik slakken wat minder lekker, geloof ik.

EL PUERTO DE SANTA MARÍA

Donderdag 5 mei zijn we weer op de fiets naar de stad gegaan. Het heeft een Plaza de Toros, kerken, basiliek en een kasteel. Jullie dachten misschien dat we deze reis geen kerken zouden bezoeken, maar dat is niet zo, wel slaan we ze over als we ze al gezien hebben, op een enkele uitzondering na.

Ook de geschiedenis komt weer aan bod (dankzij Wim).

In El Puerto hees Columbus zijn zeilen voor de tweede reis naar Amerika. Dit bracht veel welvaart, waardoor de kooplieden veel prachtige huizen lieten bouwen, paleisjes, wat de stad de bijnaam gaf: de stad van de 100 paleizen.

Deze plaats maakt deel uit van de sherrydriehoek met Jerez de la Frontera en Sanlúcar de Barrameda.

We konden dit keer het kasteel bezoeken. Het is eigendom van de Caballero-groep (misschien bekend van Ponche Caballero, de zilverkleurige fles). Hun belangrijkste merk is Listau.

Het kasteel is gebouwd op restanten van Romeinse muren, daarna heeft er een Visigotisch gebouw gestaan, daarvan is nog één steen aanwezig. De islamieten bouwden er een mesquita. In 1260 veroverde Alfonso X (de wijze) de stad, waarbij hij goddelijke hulp kreeg van La Virgen de los Milagros (de maagd van de wonderen). Voor haar heeft hij de mesquita veranderd in een kerk/fort. Fort vanwege de invallen vanuit Afrika. Er is nog steeds de orginele Alquibla te zien, want die was niet afgebroken maar wel een muur voor gezet. Een Alquibla is een nis in een muur die gericht is op Mekka.

De rondleiding was goed, voor slechts € 6 p.p. kregen we veel te horen en te zien. Het zou in het Spaans zijn, maar de dame sprak uitstekend Engels, er was nog een Duits echtpaar en verder niemand. Tot onze verwondering zat er ook nog een proeverij bij. We hebben 4 diverse glaasjes mogen proeven van fino, sherry, cream sherry tot de crême de la crême: Pedro Jimenez/Ximénez oftewel Jerez Dulce oftewel vloeibare krenten. Mmm!Verrukkelijk!

Daarna was het tijd om onze buikjes met wat stevigers dan drank te vullen. Op naar de Chinees, voor € 6,75 een heerlijk menu in een leuke omgeving. De terugreis met de fiets was minder: wind tegen en een behoorlijke stortbui! Als verzopen katten kwamen we bij de caravan aan.

CÁDIZ

De klemtoon van deze naam ligt op de eerste lettergreep. Je hoort het vaak op de tweede. Cádiz werd officieel in 1100 voor Christus gesticht en is daarmee de oudste, permanent bewoonde plaats van Europa. Het heeft roerige tijden gekend waarbij Feniciërs, Carthagers, Romeinen en Moren een hoofdrol hebben gespeeld. Cádiz maakte een bloeiperiode door ten tijde van Columbus.

Het is een schiereiland dat door de Puente de la Constitución de 1812 (met 185 meter één van de hoogste bruggen ter wereld; langer en hoger dan de beroemde Golden Gate Bridge in San Francisco) verbonden wordt met het vasteland. De brug is ruim 5 kilometer lang, heeft een half miljard gekost en het duurde acht jaar (in plaats van 3) voordat hij klaar was.

De Bondfilm 'Die Another Day' heeft een scene waarin James Bond zijn Cubaanse mojito dronk en Halle Berry het 'Cubaanse' strand op kwam lopen. Dit werd niet in Havana maar in Cádiz opgenomen!

Wie van carnaval houdt, kan zich hier uitleven, men zegt dat het één van de grootste en beroemdste carnavals ter wereld heeft.

Wij zijn vrijdag 6 mei van de camping op de fiets gestapt naar de ferry van El Puerto de Santa María om ons te laten vervoeren naar Cádiz. De overtocht is leuk en duurt een half uur, maar met woelig water, harde wind en regen, lijkt het langer!! De fietsen konden mee en voor een retourtje ben je € 10,50 voor twee personen kwijt. Bij aankomst in Cádiz zijn we eerst de chirinquito ingegaan om een koffie en een licor 43 tot ons te nemen, want het kwam weer met bakken uit de hemel. Het was hier een drukte van jewelste, veel mensen ontbijten daar, wat we trouwens de volgende keer ook gaan doen.

Eindelijk werd het droog. Of zo goed als droog. We rijden door Cádiz heen en zien een demonstratie bij het gemeentehuis. Op het doek staat: Voor een Europa met open deuren: de grenzen doden. We bezoeken een kerk, slaan de kathedraal over (hebben we al gezien) en komen bij de overdekte mercado uit waar een echte ouderwetse scharensliep is en met een keur aan vissen en viskramen. We treffen daar ook nog vliegende visjes aan en 'echte Goudakaas' volgens de verkoper, zowel van cabra (geit) als met pesto. Ik geloof niet dat dat kan kloppen, maar we hebben de pestovariatie gekocht en die was heerlijk.

We bezoeken nog een kerk, mede ook doordat het weer wat is gaan regenen. Misschien kunnen we zo de weergoden wat gunstiger stemmen. We bekijken het parque Genovés met die mooi gevormde bomen en komen bij het Castillo de Santa Catalina vanwaar je een mooi uitzicht hebt op het Castillo de San Sebastián en op het strand met het oude Balneario de la Palma (een badhuis uit betere tijden). Bij de Alameda Apodaca staan hele oude bomen met een behoorlijk dikke omvang. We fietsen verder naar dat prachtige standbeeld, het Monumento a las Cortes. De tijd vliegt en wij ook op de fiets dwars door Cádiz heen. We moeten weer terug naar de ferry, want we kunnen Mancha niet de hele dag alleen laten.

In de bar bij de ferry nemen we een lekker broodje om dat weeïge gevoel weg te werken. We kijken vanaf de ferry nog naar Cádiz om de gouden koepel te zien en een groot cruiseschip. We varen langs oorlogsboten en zien de grote brug nog een keer.

Na de ferry speren we naar huis, de caravan, want we zien de bui al hangen, donkere wolken. Helaas we halen het niet droog over en voor we het weten zijn we tot op de draad nat en zitten we in een fikse onweersbui.

ETEN EN DRINKEN

In onze herinnering (zoals we al eerder vermeldden) staat Andalusía bekend om zijn tapas bij een drankje, maar sinds de crisis is daar toch ernstig de klad ingekomen. Meestal krijg je niets, maar als je dan vraagt om wat olijfjes, blijken die naderhand niet op de rekening te staan. Het is er dus wel, maar niet van harte of in ieder geval niet vanzelfsprekend. En je krijgt nog het minst bij de duurdere zaken.

KIJKMATERIAAL

We hebben aardig wat fotootjes, maar ook video's, vooral van de regen, kijken of we die geplaatst krijgen.

HET WEER

Dat was super SLECHT! Ongelooflijk veel regen en onweer. Het stond gewoon blank. Het kleed onder de luifel stond ook onder water en als je erop liep, kwam de modder naar boven. Niet zo fijn dus! Zeker niet met onze hondenpon. Vele kampeerplaatsen konden niet meer gebruikt worden, want bij in- of uitstappen stond je gelijk tot je enkels in het modderwater. Wel werden door de camping de nodige plankieren verstrekt.

VOLGENDE KEER

Dan hebben we het nog steeds over regen, maar ook over Rota, Chipiona, Jerez de la Frontera, nogmaals Cádiz en golf.

Vanuit een bijzonder warm en zonnig El Puerto de Santa María

lieve groeten van

Wim, Marijke en Mancha

16 mei 2016