EL ROCÍO, SEVILLA EN GOLF

IN BEIDE PLAATSEN ZIJN WE AL EENS GEWEEST, MAAR WE WILDEN ZE ALLEBEI NOG EEN KEER BELEVEN EN IN SEVILLA VOORAL WEER ANDERE BEZIENSWAARDIGHEDEN BEKIJKEN. HET GOLFEN WAS ZEER APART.

CAMPING VILLAGE DOÑARRAYAN PARK

Een hele mond vol! Prachtige camping midden in het bos. Wij hadden speciaal om een zonnige plek gevraagd en dat hadden we ook, juist niet onder de bomen. Later dachten we misschien toch een beetje te veel zon! De plekken waren groot, mooi zwembad, prachtig restaurant dat elke dag voor de bar open was en van donderdag t/m zondag ook het restaurantdeel. Het eten was daar prima. Er werd gewerkt aan een heel mooi nieuw zwembad, waarbij je zelfs aan het strand zou kunnen liggen.

MAAR …... het sanitair was uitermate droevig! Er was één apart hokje in het bos, waar er een toilet in de doucheruimte voor mannen was en een voor vrouwen. Wim heeft zich daar gedoucht, maar water koud en douchegordijn hopeloos, alles drijfnat. Er was aan de andere kant van de camping nog zo'n hokje en meer in het midden een wat groter gebouwtje: 3 wc's en 3 douches voor de hele camping, die er zeer aftands uitzagen en dat ook waren. Het water was net van de kou af, de straal belabberd en het water was erg hard, zodat je enorme hoeveelheden conditioner en ander spul in je haar nodig had om er niet uit te zien als een ragebol!

Daarentegen was het wassen en drogen weer goed en goedkoop: € 3 voor wasmachine en € 2 voor de droger. Dus gelijk eens even een paar wassen gedraaid.

En de camarera in de bar bleef totdat de finale van de Copa del Rey eindelijk na de verlenging was afgelopen in een overwinning voor ons Barcelona. We hebben haar een goede fooi gegeven en met zoenen afscheid genomen.

We zijn er maar 5 dagen gebleven, want er waren ook nogal wat zoemende en stekende, vliegende beestjes.

Het bos om de camping was mooi met wilde irissen.

GOLF

Na een dagje rust, was het tijd voor een activiteit: golf! Op weg naar de golfbaan zagen we al van verre twee grote pilaren met heel veel licht. Dat bleken nieuwe soort zonenergiepanelen of opwekkers te zijn. Heel bijzonder om te zien, omdat het op bepaalde momenten net leek of er een soort tuien van licht waren. Helaas kreeg ik dat niet op de foto.

Aangekomen bij golfclub Hato Verde in Guillena konden we gelijk in de middag spelen. De auto zo veel als mogelijk was in de schaduw gezet, maar er was nauwelijks schaduw, dus we besloten na 9 holes Mancha maar mee in de buggy te nemen, want het werd een beetje te heet in de bus. Hij vond het best leuk en zat als een prins achter het stuur. Hij nam zelfs zo veel ruimte in beslag dat ik hem gewoon een beetje opzij moest duwen om er zelf nog bij te kunnen. In het begin hadden we hem vastgezet aan de buggy, maar toen hij eenmaal gewend was, sprong hij er wel uit en ging dan in de schaduw liggen wachten tot wij klaar waren. Onze score was niet bijzonder, mede ook door de enorme hitte. Maar het was een mooie baan en we hebben genoten.

EL ROCÍO

Zaterdagmiddag zijn we binnendoor door het natuurpark Doñana naar El Rocío gereden. We kwamen een geitenherder met zijn kudde, twee honden en een wel hele grote geit tegen. Die laatste bleek een ezel te zijn. Vreemde combinatie.

In El Rocío was het best wel druk, maar gezellig. De plaats is zonder verharde wegen, alleen maar zand en heel erg geschikt voor het rijden van paarden, zelfs zo dat je bij de bar hoge barplanken hebt, waar je vanaf je paard je glas neer kunt zetten.

We zijn hier 6 jaar geleden ook al geweest. De kerk is prachtig, een echte trekpleister, niet in het minst omdat vandaaruit een romaria gehouden wordt. Dat was een week of wat daarvoor geweest en vanwege het slechte weer waren ze langs de weg van de camping gelopen, normaal gaat de stoet meer door de bossen. Het is een soort korte bedevaart waar hele families aan meedoen, dat een paar dagen duurt en waar zo'n miljoen mensen op afkomt. Voor ons iets te druk!!!

Op dit moment was er een drukte in de kerk wegens doopplechtigheden. Dat is nog steeds een bijzondere gebeurtenis in Spanje, waar de hele familie op zijn allerbest bij aanwezig is. En er worden veel kaarsjes gebrand.

Er zijn nogal wat barretjes en winkeltjes. In de winkel 'Trajes de Flamenca' (flamencakleding) heeft Wim een echte flamencahoed gekocht voor € 75. Wij vonden het nogal duur, maar later in Sevilla vroegen ze voor zo'n zelfde soort hoed het dubbele. Ik heb de hoed uiteindelijk niet gekocht, want hij zat niet lekker, te groot en te wiebelig. Ik vond het ook niet zo goed staan en twijfelde of ik hem wel zou dragen en daar zijn die dingen dan wel te duur voor. We blijven zuinige Hollanders!!

SEVILLA

Zondag 22 mei zijn we naar Sevilla gereden, Mancha in de bus, fietsen achterin. We hebben geparkeerd in een garage vlakbij een hotel, waar we 6 jaar geleden ook geparkeerd hadden. Het was daar redelijk koel voor Mancha. Fietsen uitgeladen, naar boven gefietst/gelopen en eerst maar een lekker bakkie gedaan. Verkwikt zijn we op de fiets gestapt naar de Plaza de Toros. We zijn rondom de arena gelopen en het leuke is dat je dan ziet dat er een paar dames in klederdracht staan, dat de paarden voor het stierenvechten heerlijk worden nat gespoten, dat je een bijzonder gebouw ziet en dat de huizen en winkels vastgebouwd zijn aan de arena. In één van die winkeltjes hadden ze uitverkoop en Wim heeft daar een prachtige wollen trui (pfff) gekocht en ik een vest en een rokje (moet ik wel weer nog even een beetje dieet houden, er is wat aan het lijf blijven hangen, maar volgens mij valt het nog mee).

We zijn lekker kris-kras door de stad gefietst, heerlijk om te doen, gestopt bij diverse leuke pleintjes op weg naar ons doel: Casa de Pilatos. Ik had gelezen dat dat wel interessant was om te bekijken en dat was het ook, wat een ongelooflijke hoeveelheid mooie tegeltjes. Het is een paleis uit de 16e eeuw van de hertogen van Medinaceli. Het is een mix van Mudéjar (tegels en plafonds), Moorse (arcades) en gotische (balustrades). Zo prachtig!

Er hangt een bijzonder schilderij uit 1631: La Mujer Barbuda van José de Ribera, oftewel De Vrouw met de Baard. Het is een portret van Magdalena Ventura toen ze 52 was met haar man en kind. De Napolitaanse vrouw begon op haar 37e een lange en dikke baard te krijgen, zodat ze er meer als een man uitzag, terwijl ze toch drie kinderen gebaard had. Bizar!

Na nog een consumptie zijn we de parkeergarage in gefietst en terug gereden naar de camping.

HET WEER

Warm en zonnig, gelukkig af en toe een wappertje, 's avonds koelde het af, zodat het lekker slapen was.

VOLGENDE KEER

Dan gaan we het hebben over stierenvechten en Córdoba. Inmiddels staan we alweer een camping verder namelijk vlakbij een stuwmeer in de Sierra Nevada, bij Granada.

Lieve en warme groeten van Wim, Marijke en Mancha

Güéjar Sierra, 2 juni 2016

PS Nog even doorwerken en het verhaal op de blog zetten en dan gaan we eten in het uitstekende restaurant van de camping. Nog even geen dieet!