ZOMER IN SELVA, BEZOEK AAN BARCELONA EN MANRESA

HET WAS WEER EEN PRACHTIGE ZOMER AAN DE CATALAANSE KUST. WE HEBBEN GENOTEN VAN BEZOEKJES AAN ONS EN WIJ AAN BARCELONA EN MANRESA.

EL PORT DE LA SELVA

Op maandag 22 mei komen we in El Port de la Selva aan. We genieten met volle teugen van het mooie weer en de prachtige omgeving, totdat Wim voor een paar dagen naar Nederland gaat om de reünie van het Montessori Lyceum Rotterdam bij te wonen. Wim heeft het geweldig naar zijn zin en ontmoet oude makkers en heel even zijn dochter. Ik zorg goed voor Mancha die zeker twee nachten achter elkaar het nodig vindt om me meerdere keren per nacht wakker te maken om een grote, kledderige boodschap te doen.

Op de vrijdagmarkt ontmoet ik onze eerdere Spaanse overburen Maria-José en Joaquin. Hij blijkt erg ziek geweest te zijn en het had weinig gescheeld of hij was er niet meer geweest. Dit alles dank zij een zandvlieg die Leishmaniasis veroorzaakt. Deze ziekte komt uiterst weinig bij mensen voor, maar wel bij honden en katten waaraan ze ook meestal dood gaan als je er niet razendsnel bij bent. Onze Mancha laten wij daarvoor dan ook elk jaar inenten. Deze ziekte komt vooral in warme landen voor en zeker rond het Middellandse Zee gebied. Joaquin was heel erg afgevallen en duidelijk verzwakt. Maar hoe langer hij in Selva geniet van het goede leven des te beter het met hem gaat. Dit alles en nog meer heb ik toch in het Spaans begrepen.

BARCELONA

Nadat Wim weer terug was, hebben ze bij ons gegeten en hebben we aangeboden ze naar hun appartement in Barcelona te rijden, zodat ze niet met volle bepakking met de bus en de trein hoefden te gaan. Op zondag 25 juni brengen we ze weg en worden in hun appartement uitgenodigd. Maria-José is schilderes en Joaquin is hartstochtelijk geïnteresseerd in geschiedenis en cultuur, dus er zijn enorme hoeveelheden schilderijen en boeken. Alle muren in het huis hangen vol met schilderijen, heel Spaans overigens.

Ze willen graag dat we wat meer van Barcelona zien dan de bekende toeristische attracties zoals de Sagrada Familia, Parc Guëll, musuem van Miro en Camp Nou. We gaan met de bus naar de wijk Sant Pere achter de Plaça de Catalunya en komen bij het Palau de la Música Catalana waarin het koor Orfeú Catalán gevestigd is. Dit gebouw staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco en is in de stijl die ik zo mooi vind: Art Nouveau. Helaas was het gebouw dicht, maar als je googlet zie je prachtige foto's van het interieur en natuurlijk meer gegevens.

In het Barri Gòtic – de Gotische wijk – staat de Temple Romá d'August. Althans er staan nog vier zuilen, een restant uit de eerste eeuw voor Christus ter ere van keizer Augustus. Het was 37 meter lang en 17 m breed en de voorkant had oorspronkelijk 6 zuilen. Het werd in het begin van de 20ste eeuw gerestaureerd.

Na nog enige omzwervingen met uitleg werden we uitgenodigd voor een bijzonder lekkere en uitgebreide lunch in een superrestaurant waarvan we helaas de naam even niet meer kunnen herinneren. We wilden jullie de aanblik van de heerlijke tapas niet onthouden, maar het is schrijnend om te zien dat het nodig is dat oude dames de prullenbakken afstruinen op zoek naar voedsel. Deze tegenstelling is erg groot, maar die kom je in elk land tegen.

Na dit vermoeiende uitstapje zijn we weer terug gereden naar Selva in de hoop onze goede vrienden in juni 2018 weer te zien.

BEZOEK EN BEZIGHEDEN

In de eerste week van juli komen Rianne en Rick heel gezellig een weekje logeren. We hebben lekker gebivakkeerd op het strand, zijn gaan shoppen in Figueres en niet in de laatste plaats gaan eten bij onze favoriete restaurantjes. Het zeewater vonden ze wat koud, maar ze zijn er wel in geweest!

Op Scoopy – onze scooter – hebben we een leuk tochtje gemaakt en kwamen zo bij het Monestir de Sant Quirze de Colera. Er is wat onduidelijkheid over het ontstaan van dit Monasterio maar er schijnt al in 785 een familie zich daar gevestigd te hebben die dit gesticht heeft. Alweer helaas was het niet geopend op het tijdstip dat wij er waren, het personeel ging net weg toen wij kwamen. Er is ook een uitstekend restaurant met een groot buitenterras waar je á la carte kunt eten, jammer genoeg dus geen dagmenu, maar wel heerlijk vlees, een aanrader! Misschien dat we komend jaar nog terug gaan om het monasterio van binnen te bekijken en nog een hapje daar te doen.

Regelmatig (ik één keer per week, Wim soms vaker) gaan we naar de P&P-baan in Castello d'Empuries. Het is een volwaardige 18-holes baan. 's Zomers wordt hij goed bezocht door allerlei nationaliteiten, waaronder uiteraard veel Nederlanders. Soms is het wel wat warm om te spelen en dan gaan we dus zo vroeg mogelijk.

Voor het eerst in al die jaren hadden we een 'overboeking'. Cor en Amber komen elk jaar als eerste met de auto in juli aan, slapen dan een paar nachtjes bij ons en gaan dan hun kampement opslaan op de camping. Zo ook dit jaar was het de bedoeling dat ze op maandagavond aankwamen. We hadden ook het verzoek van Monique gehad of ze een weekje bij ons kon komen. Er zou slechts één nacht gezamenlijk zijn met Cor en Amber. Wim was zo lief zich op te offeren en zijn slaapplaats af te staan en op kussens op de grond te gaan liggen, ware het niet dat Cor ons wilde verrassen en al op zondagavond aankwam. Gelukkig had het thuisfront (Bianca) het door dat hier een 'misverstandje' was en seinde ons in. Dus werden het twee nachten voor Wim op de grond. De eerste nacht met Monique in bed leverde mij een gebroken pink op. Wat??? Jawel, ik lag een beetje op het randje en ik droomde dat ik op een mannenfiets zat in een snel stromende rivier. Ik fietse achteruit maar de stroom was te hard en dus stapte ik als man met mijn been hoog boven de fiets af. Ik werd met een klap wakker, Monique ook. Ik had een zere wang, geschaafde knie, gekneusde teen en mijn rechterpink helemaal dik en gezwollen. Mijn pink staat nog steeds krom en is pas sinds kort weer normaal dun! De tweede nacht kregen Monique en ik zo de slappe lach dat Amber maar even kwam kijken of het wel goed ging met ons.

Het strand heeft voor ons een grote aantrekkingskracht zoals voor velen. Als er een hevige tramuntana waait, dan komen er ontzettend veel surfers want dan staat de wind hier de baai in. En dat merken ook sommige eigenaren van de boten die zuinigjes in de baai liggen en niet in de haven. Door de wind slaat hun boei los en landen ze aan lager wal: het strand. Zo ook met een prachtige zeilboot uit Reeuwijk.

Met Bianca (die later ingevlogen is) en Cor zijn we naar een optreden geweest van Diego El Cigala op het festival de Peralada. Geweldig!

MANRESA

Wim had mij eerder dit jaar verrast met een onvergetelijk reisje naar Venetië. In augustus was het mijn beurt om hem te verrassen met een reisje naar Manresa en een bezoek aan een wijnkasteel met rondleiding, golfbaan, restaurant en zwembad.

Manresa ligt 70 km van Barcelona. Het is een leuke plaats om te bezoeken met de Basiliek La Seu en de Cova de Sant Ignasi. De grot ligt in de kerk en is gedateerd 1759. Hier schreef Ignatius zijn geestelijke beroerselen.

Het wijnkasteel heet Castell Oller del Mas. We hebben daar een uitgebreide rondleiding gekregen van een jonge dame die uitstekend Engels sprak en goed op de hoogte was. Uiteraard was er een proeverij. Het uitzicht vanaf het kasteel was op de achterkant van de gebergten van Montserrat, adembenemend. De rondleiding hield ook in dat we in het restaurant bij de golfbaan met zwembad een menu del día mochten nuttigen. Dat was buitengewoon goed. Na de eerste gang met carpaccio hadden we bijna onze buikjes al gevuld, maar er was meer: een fantastische moot zalm op een bedje van met een roquefortsaus. Smullen!! We moesten daarna uitbuiken in het zwembad in de schaduw, want het was inmiddels 40 graden, pfff. Af en toe maar even dompelen in het zwembad. De andere dag hebben we golf gespeeld waarbij het ons opviel dat er zoveel slakjes waren, gegeten en gezwommen. De laatste dag heeft Wim alleen gespeeld (mij te warm) en heb ik mij in het zwembad begeven. Heerlijk afkoelen. We hebben genoten.

AAN ALLES KOMT EEN EIND

Het afscheid nemen van onze vrienden en familie valt ons altijd zwaar. Zo ook van ons geliefde Selva. Nadat het steeds maar hard bleef waaien, besloten we om op 10 september weer naar het Zuiden te gaan.

BEELDMATERIAAL

Natuurlijk zijn er weer (te) veel foto's, maar het is zo moeilijk om een keuze te maken. Deze keer zijn er zelfs 5 video's: twee van een jarige Mancha, twee van de vele vissen onder water als het een rustige zee is en een opname van Diego El Cigala.

HET WEER

Van heel warm en broeierig, tot regen met hele harde wind en zonnig met en zonder wind.

VOLGENDE KEER

Het wordt tijd om het jaar 2017 af te ronden en te beginnen aan 2018. Bovendien moet ik aan mijn fotoalbum 2017 gaan werken.

Lieve groeten vanuit zonnig Entre Naranjos,

Wim, Marijke en Mancha

meegemaakt van 22 mei tot en met 10 september 2017

genoteerd 30 maart 2018