LA PUEBLA DE CASTRO, GRAUS, AQUÉZAR EN EEN KASTEEL

NA REGEN KOMT ZONNESCHIJN EN DAT IS HEEL FIJN OM ONZE NIEUWE OMGEVING TE VERKENNEN EN DE WERKELIJK PRACHTIGe OUDE PLAATS ALQUÉZAR TE BEZOEKEN.

CAMPING LAGO BARASONA, LA PUEBLA DE CASTRO

Het is donderdag 18 mei. Vannacht heeft het zeer zwaar geonweerd en drijven we bijna van de camping af. Gelukkig hadden we de dag ervoor alles al ingepakt, maar we vertrekken toch in de stromende regen. Zo blijft het ook onderweg. Ik check de weersverwachtingen voor Mendigorria en die zijn hopeloos slecht. Gelukkig is het eerste stuk dezelfde kant op als naar de volgende camping en hebben we tijd om te overleggen met elkaar. We besluiten om Mendigorria over te slaan en gaan naar camping Lago Barasona dat dicht bij de plaats Graus ligt.

Bij aankomst hadden we een droog buitje, net genoeg tijd om de caravan te plaatsen. We hadden in totaal 616 km gereden. Tijd voor een versnapering! Aangezien het nog steeds regende, hebben we ons ieder op twee pacharans getrakteerd, lekker om warm van te worden. Het hoofdgerecht werd een pizza die we voorzien hebben van een lekker flesje wijn. Dat tezamen met de cava in de caravan maakte dat we aardig boven ons theewater waren. We hoefden maar 50 m naar de caravan, wel jammer dat we het holletje op moesten.

De camping is mooi, zeer groen, grote plekken, goed sanitair en veel Nederlanders die er elk jaar weer komen.

GRAUS

Vrijdag werden we wakker met zware mist, niet in onze hoofden merkwaardig genoeg, maar boven het meer. We konden geen enkele berg onderscheiden. Om elf uur was het strakblauw. Dat is Spanje! We besluiten een korte trip naar het plaatsje Graus te maken. Het is een klein plaatsje met een groot plein waaraan prachtig beschilderde panden zijn, zelfs onder de dakgoot. In een zijstraat onder de bogen zien we een zaak die schoenen en allerlei leren dingen maakt en repareert. Wim's leren golftas heeft al lange tijd een rits die maar niet goed mee wil werken. Hij besluit te vragen of ze ook ritsen vervangen en de man zegt van wel. Dus snel de golftas uit de bus gehaald (het was bijna lunchtijd!) en gebracht. De man kijkt ernaar en ziet dat er iets van een tandje of zo niet goed zit. Haalt een tangetje, doet nog wat smeerwerk en de rits doet het weer. Kosten: niets!!! Toch maar iets gegeven voor de moeite, vroeger zou je zeggen voor een rokertje, maar nu dan maar voor een drankje!

We gaan op zoek naar een restaurantje en dat is nooit moeilijk. Toch blijkt dat dit een van de weinige keren is dat we beter ergens anders hadden kunnen eten. Wim bestelt vis, maar die was zéééér matig. Ook een beetje dom van ons, want dit plaatsje ligt bij lange na niet aan de kust, dus dan kun je ook geen verse vis verwachten.

Terug op de camping gaat Wim nog even de fitness in. Mooie ruimte, beetje warm en duur: € 5 per uur.

ALQUÉZAR

In de ochtend van zaterdag 20 mei gaan we de bus opnieuw uit- en inladen. Alles weer eens ordenen, alvast voordat we over twee dagen naar El Port de la Selva gaan. Tussendoor moet er natuurlijk even genoten worden van de zon. Na de lunch gaan we naar de plaats Alquézar dat 135 km verderop ligt. Het is een middeleeuws stadje met 301 inwoners en zeker 8 hotels! Om daar te komen, reden we eerst een stuk de weg terug zoals we met de caravan gekomen waren. Het was ons toen al opgevallen dat er veel bergkloven waren langs een riviertje, dat voorzien wordt van water o.a. uit het meer dat bij onze camping ligt. De weg naar Alquézar is een zeer bochtige, heuvelachtige, mooie éénbaansweg. We kwamen steeds auto's tegen, het was dus opletten.

In de verte zie je het dorpje al tegen een grote rots liggen; alle huizen hebben dezelfde kleur. Wij moesten hoog boven het dorp parkeren, naar beneden lopen om het dorp in te komen en vervolgens weer naar boven om bij het kasteel te komen. Dit is het Colegiata de Santa María la Mayor. Het is een kapittelkerk, kasteel en van origine een fort.

De Romeinen hadden op deze plaats reeds een nederzetting. Rond begin 800 nC heeft de Arabier Jalaf-ibn-Rasid hier een fort gebouwd om zich te verweren tegen de Christenen uit het noorden. In 1067 werd het veroverd door Sancho Ramírez, de zoon van koning Ramiro I. Deze heeft van het fort een Christelijk kasteel gemaakt. Toen de Reconquista-grens zich meer naar het zuiden verplaatste, verloor dit kasteel zijn militaire en strategische waarde en werd het omgezet in een religieus instituut. In 1099 heeft Sancho Ramírez het gebouw geschonken aan de Augustijner kloosterorde. Zij bouwden een Romaanse kerk, maar die werd in de 16e eeuw aangepast. In de 14e eeuw is de Gotische claustro gebouwd. De muurschilderingen zijn prachtig, zo ook de omgeving en het uitzicht daarop.

Terug in het dorp zijn we op een koel terrasje neergestreken met een tinto de verano (1 deel rode wijn, 1 deel ijsblokjes en 1 deel citroenlimonade). In de bar komen we nog een speciale rum tegen die we mochten proeven, erg lekker allemaal. Een beetje moed indrinken om de weg omhoog terug naar de parkeerplaats aan te vangen.

SALTO DE BIERGE

Vlak in de buurt ligt het plaatsje Bierge en daarbij hoort de Salto de Bierge, een waterval die in een verkoelend meertje uitmondt. Op warme dagen is dat een uiterst prettige plaats om te vertoeven. Het water was op dit moment nog niet zo warm, weinig zwemmers. Ook hier was de parkeerplaats helemaal hoog boven het meer. Wim was zo lief om mij eerst af te zetten en later weer op te halen met de bus.

LA PUEBLA DE CASTRO

Het is zondag, warm, zonnig weer en we zijn de caravan aan het uitruimen en schoonmaken. Het is makkelijk, alles wat er niet in moet blijven, moet in de bus. Dat blijkt altijd weer meer te zijn dan je denkt in zo'n klein huisje op wielen. Afgewisseld met een arbopauze zijn we aan het eind van de ochtend klaar en kunnen we nog genieten van het zonnetje.

Na de lunch gaan we het dorp bezoeken waar deze camping bij hoort. Het is heel klein en doodstil. Een bar voor een dorstlessend drankje kunnen we niet vinden, maar een knap meisje weet ons veel over het dorp, de kerk en de bar te vertellen. Die bar is een gemeenschapsruimte met een enorm terras dat uitkijkt over de omgeving. Er moet een Romeinse opgraving zijn, we hebben het vanaf het terras zien liggen, maar kunnen met geen mogelijkheid de toegangsweg vinden. Ook niet naar het verderop gelegen dorpje. Dat is dan iets om volgend jaar te bekijken.

BENABARRE

We rijden om het Lago Barasona heen waarin het water zeer hoog staat. We gaan naar Benabarre waar een kasteel/fort hoog op een rots staat. Het is eind 900 begin 1000 gebouwd door de Arabieren. Dit fort werd echter door de koning van Aragón veroverd in 1062. Het wordt de residentie van een hertog en de Romaanse kerk wordt verbouwd tot Gotische kerk.

De stad werd de hoofdstad van de streek Ribagorza en in 1322 besloot Jaime II de titel van graaf van Ribagorza te verlenen aan zijn zoon Don Pedro de Aragón. In 1596 kwam het onder de Spaanse kroon van Filipe II.

Dit was weer een mooie rit en we zijn nog lang niet uitgekeken in dit gebied, de planning is dan ook om terug te gaan.

TERUG NAAR DE KUST

Het is maandag 22 mei. Het wordt 30 graden. De caravan is schoon, alles glimt en is klaar om naar de stalling te rijden die zo'n kleine 400 km verder ligt, ongeveer 5 uur rijden. We willen lunchen in ons favoriete restaurant La Muga. Dat betekent dat we vroeg weg moeten en dat doen we dan ook. We zijn op tijd bij de stalling en we kunnen hem neerzetten, zij zetten hem wel op zijn plek en gegevens hoeft deze keer niet, het is te druk, ze kennen ons, komt later wel. Prima!

Na een voortreffelijke maaltijd in La Muga rijden we naar El Port de la Selva. Het is fijn om weer thuis te zijn.

HET WEER

Het begon met flinke regen en eindigde met heel veel zon.

VOLGENDE KEER

Dat zou dan moeten gaan over onze zomer in Selva en een bezoek aan Manresa. Of dat ervan komt, is nog maar de vraag. We gaan al bijna weer op reis.

Lieve groeten uit warm en winderig Entre Naranjos

11 maart 2018

beleefd van donderdag 18 t/m maandag 22 mei 2017